Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Deze 10 bedrijven gingen dit jaar failliet

Ondernemen is risico’s nemen, en dat ondervinden ondernemers die hun bedrijf moeten opdoeken aan den lijve. Een selectie van de opvallendste faillisementen van de eerste helft van dit jaar.

Faillissementen zijn als bosbranden: tragisch, onvermijdelijk en af en toe het gevolg van menselijk falen. De afgelopen 10 jaar sneuvelden in totaal 28.000 bedrijven (met personeel), waardoor 422.000 werknemers op straat kwamen te staan. Afgelopen mei gingen in totaal 296 bedrijven op de fles (positief nieuws: sinds een faillissementspiek in 2013 is sprake van een dalende trend). 

Een greep uit de bedrijven die dit jaar sneuvelden: 

Leapp

De markt voor refurbished elektronica zit al een tijdje in de lift. Spelers waaronder reBuy, Swoop, Centralpoint en Coolmix creërden een markt voor het knappen telefoons en laptops. Met Leapp koos oprichter Rogier van Camp Apple als niche. Het bedrijf begon in eerste instantie als webshop, waarna – mede dankzij een private equity-investering – met ambitieuze groeiplannen een winkelketen uit de grond werd gestampt. Maar na 3 jaar snel groeien trokken de inmiddels 24 winkels veel minder klanten dan gehoopt. De verliezen stapelden zich op en investeerder en meerderheidsaandeelhouder Gilde weigerde die verliezen aan te vullen. Begin deze maand werd het bedrijf failliet verklaard. Van Camp en de curator mikken op een doorstart.

WakaWaka

Met producent van lampen op zonne-energie WakaWaka bouwden oprichters Maurits Groen en Camiel van Gestel sinds 2012 aan een van de bekendste groene en sociale bedrijven van Nederland. Ondanks een keurige omzet van 4,9 miljoen euro in 2017 ging het bedrijf eerder deze maand failliet. WakaWaka probeerde eerder dit jaar nog 2,5 miljoen euro op te halen via mkb-beurs NPEX, maar dat plan mislukte wegens onvoldoende animo van investeerders. Groen gelooft heilig in een doorstart, zei hij eerder tegen Sprout.

The Barn

Met een biologisch fastfood-concept McDonald’s te lijf gaan, je moet maar durven. Enkel anderhalf jaar na de opening van de eerste vestiging legde The Barn deze week het loodje. Oprichters Joost Leendertse en Roel Bloemen lanceerden met The Barn een gellikt, maar kostbaar alternatief voor de bekende fastfoodketens, inclusief touchscreen-bestelzuilen en peperdure vestigingen op A-locaties in Amsterdam, Utrecht en Rotterdam. Leendertse en Roel Bloemen openden een maand geleden nog een vestiging in de Utrechtse nieuwbouwwijk Leidsche Rijn. De ondernemers financierden het project deels met eigen geld, Leendertse verkocht eerder een keten van kinderdagverblijven, met daarbij een lening van ABN Amro. 

ParkFlyRent

Autodeelbedrijf ParkFlyRent, in 2016 nog Sprout Challenger, wilde de markt voor autoverhuur- en luchthavenparkeermarkten op zijn kop zetten met het verhuren van auto’s van vliegreizigers. Maar vooral het aanbod van autodelers bleef een probleem. Medeoprichter Niels de Greef schreef een openhartig en leerzaam post mortem over de ondergang van zijn bedrijf. Daarin geeft hij onder meer eerlijk toe dat marketing zijn zwaktse punt was, als solo founder. “Ik heb dat te laat onderkend en had eigenlijk vanaf dag 1 een co-founder moeten zoeken die marketing als specialiteit had.”

Vicancy

Recruitmentstartup Vicancy leverde een platform waarmee bedrijven hun vacatures konden uitzetten met bijna geheel geautomatiseerde video-animaties. Zo val je als bedrijf meer op, vermoedden oprichters Pieter Moorman en Loet Rammelsberg toen zij hun startup in 2014 lanceerden. De Utrechtse startup (25 onder de 25’er in 2015) speelde zichzelf in de kijker door developers te lokken met het aanbod een tijdje vanuit Bali te werken. Daar hoef je geen waaghals voor te zijn, stelde Moorman erover. “Breng de risico’s in kaart, en je zult zien dat die wel meevallen.” Die ondernemende inborst kon helaas niet voorkomen dat het bedrijf moest stoppen.

SuperTrash

Eind maart viel het doek voor SuperTrash, het modemerk van Olcay Gulsen. Haar bedrijf draaide al langer slecht en moest vorig jaar nog overeind worden gehouden met vers kapitaal. Gulsen had zich vlak voor het faillissement al teruggetrokken, mede omdat ze zichzelf niet de beste ceo meer vond voor haar bedrijf: “Ik ben een goede ondernemer, ben creatief, heb goede ideeën, maar ik ben niet de beste continuïteitsmanager.” In april maakte het bedrijf een doorstart, zonder Gulsen. Deze maand werd bekend dat de merkrechten van SuperTrash zijn overgenomen door Unlimited Footwear Group, een bedrijf uit Waalwijk.

People’s Avenue

Ondernemer Roland Wiechert strikte BN’ers Katja Schuurman, Mari van der Ven en Taeke Taekema als boegbeeld voor zijn duurzame kledingwinkel People’s Avenue. Met People’s Avenue (Challenger 50 van 2016) wilde Weichtert duurzame mode voor een breed publiek toegankelijk te maken, met naast een webshop drie fysieke winkels. Maar een gebrek aan kapitaal – een crowdfundingcampagne mislukte – deed de winkelketen de das om

Lil.nl (Rob Muntz)

Enfant terrible bij de VPRO Robbie Muntz startte in 2011 een webshop voor woonartikelen. “Mijn schoonzus wilde vijf jaar geleden een woonwinkel beginnen”, zei Muntz drie jaar geleden tegen het NRC. “Ik dacht: dat zou ik niet doen, je moet een webwinkel beginnen.” Dat groeide uit tot een ‘miljoenenbedrijf’ met veertien man personeel. Maar dit jaar bleek het klachten te regenen bij de woonwebwinkel, waarna het bedrijf werd geschorst door brancheorganisatie Thuiswinkel.org. Een optreden van Muntz in Tros Radar kon niet voorkomen dat zijn bedrijf nog dezelfde maand failliet ging. 

G3 Presents

G3 Presents leverde huurtenten voor ruim dertig festivals door heel Europa, waaronder Pinkpop, Mysteryland en Defqon. Door een nog onbekende oorzaak viel het bedrijf, nota bene pal voor de start van het festivalseizoen, in mei om. Oprichter Chris Dijk en zijn curator wisten een doorstart voor elkaar te boksen onder de vleugels van branchegenooet CampSolutions. Een andere divisie (kooptenten) ging naar leverancier White Dragon Camping Gear.

Dagelijks de nieuwsbrief van Startups & Scaleups ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Bitcoinmijn Koinz Trading

Koinz Trading beloofde investeerders computers om bitcoins te mijnen. Eigenaren werd een opbrengst van 0,2 bitcoin per maand beloofd, waarmee zij hun investering binnen een jaar zouden kunnen terugverdienen. Maar de machines kwamen zelden aan bij klanten, wat leidde tot tientallen aangiftes bij de politie. Het bedrijf werd in februari door de rechtbank failliet verklaard. Volgens advocaat Marco Kalmijn bedreef Koinz Trading “het aloude piramidespel”, iets wat eigenaar Barry van Mouri ontkende. “Dit is een zakelijk conflict met enkele klanten die van mij bitcoins willen, de mijnmachines zijn niet eens interessant voor ze.”